Friday, February 6, 2009

A YAWNING POLITICAL DESERT – II

(updated 6 Feb 2009)

Despite the number of presidential aspirants trying to defy the ban on premature campaigning, not one of them has captured the imagination. While only a few seem ill-prepared to see President Arroyo finally go, not too many seem eager to welcome any of the advertised aspirants either. They have nothing to say to our people, and our people have nothing to say to them in turn.

Amid the global moral and economic distress, our people need to hear some words from their leaders on how to ride out the storm. But none of them seem prepared to say anything. Greed has been cited as a major cause of the distress – even US President Obama says so – but none of the pretenders seem prepared to say they would stamp out corruption, if they become president.

Is it because none of them have truly clean hands? Or because all they really want to see is a change of players, not a change of game?

Eventually, every aspirant will have to say something about corruption. But that would need more than a mere declaration of intent or even a proposed program of government. It would need a morally upright private life and a transparent public record to back it up.

That cannot possibly come from those who have used public funds as their own, and used public office to mulct private investors, get highly favored bank loans and tainted government deals for themselves or their friends. Or have rented armed bands and cheating syndicates to steal elections, and since been collecting rent from gambling, narcotics and smuggling lords while trying to appear clean. Or have failed to oppose anti-poor programs coming from questionable foreign donors.

Save one or two, the declared aspirants seem to have more money than they could possibly explain, and ready to spend even more, for a job whose salary the Constitution has fixed at P300,000 per annum. How could they possibly talk of rooting out corruption when their very pursuit of the presidency is already an exercise in corruption?

There are various forms of corruption. Each one involves a moral and intellectual swindle. The biggest swindle right now is for some of the aspirants to proclaim they belong to the opposition while keeping an open line to Malacanang, and long after they had erased the distinction between the administration and the opposition.

That distinction was abolished in the 2007 senatorial election. In that election, the NPC ran Tito Sotto and Tessie Oreta in the administration, and Loren Legarda, Chiz Escudero, Sonny Osmena and Nikki Coseteng in the “opposition.” The NP ran Ralph Recto in the administration and Manny Villar and Alan Peter Cayetano in the “opposition.” The LP ran Mike Defensor in the administration and Noynoy Aquino and (initially) Kiko Pangilinan in the “opposition.” Joseph Estrada’s PMP, the party with the biggest mass base, did not have a single senatorial candidate in that election.

The “opposition” won more seats than the administration. But Villar promptly confected an alliance with administration senators to become Senate president, thereby reducting the numerically superior “opposition” into a minority position. Villar had since lost the Senate presidency poetically to Senator Juan Ponce Enrile, an administration ally supported by “opposition” senators.

These developments have made it abundantly clear that the conflict is no longer between the administration and the “opposition,” but rather between our opportunistic politicians and the people. This paradigm shift has rendered the Senate unfit to provide the next president. The next president should now come from the ranks of the people.

To avoid becoming totally irrelevant, the Senate should now enact reforms to make sure the 2010 election would be less farcical than the last ones. Aside from computerization and cleaning up of all election data, these could include:

1) A law requiring senators to resign their seat upon filing their certificate of candidacy for any other position;

2) A law limiting a candidate’s authorized expenses to the full amount of his legal emoluments from the office he seeks;

3) A law that automatically disqualifies candidates who purchase so-called “permits” to campaign and to win from certain armed groups who claim to be in control of certain areas during elections;

4) A law that bans all political advertising during the election period, and instead requires the State to provide non-discriminatory information on all candidates in any election;

5) Such ban should empower the Commission on Election to disqualify candidates who try to circumvent it by engaging in massive propaganda campaign prior to the start of the legal campaign period. If the Comelec fails to disqualify such a candidate, it should charge the total cost of the candidate’s propaganda campaign within one year before the campaign period against his total authorized expense, subject to a surcharge of at least 200 percent.

The aspiring senators should lead these reforms. Even if they fail to enact the appropriate law, they should all resign their seats upon filing their candidacy for president or vice president.

If cost has put a presidential run permanently beyond the reach of the honest and the poor, then the senators should now lead in proposing a shift to the parliamentary system where no one has to spend billions to become a Member of Parliament, and eventually Prime Minister, by the grace of God and Parliament.

We need creativity and courage to overcome the yawning political desert and the permanent grip of corruption upon our electoral system.

(My next piece will take an objective look at the parliamentary system.)

http//:franciscotatad.blogspot.com
1 February 2009

2 comments:

cuyonon said...

Sir, am truly interested in what you think: as things stand right now in our country, would the job of a president, senator, congressman, governor, mayor, etc. be sanctifiable? Or is not our political culture so badly damaged as to make it practically impossible (for which the voters as well as politicians are responsible)? I suppose we all know some very good people who were taking their vocation to sanctity seriously but got transformed--sidetracked--by "success" in elective office and the system of patronage. It may be possible to "justify" (with all sorts of rationalization, e.g., as occult compensation or through charitable foundations) the taking of "contributions" (trans.: s.o.p., commission, tongpats) from contractors and favor-seekers to one's polit.warchest, but in the end this is what our culture of corruption is all about. On the other hand, where will one get the money to hand-out to even just one's campaign workers?

Thanks and more power to you!

Godfrey Lilio said...

Sir Kit

This may not be as relevant to the issue at hand but felt it right to air this view in response to what you said about the need for change. I was trying to find means in locating your email, but failed. I hope you'll find the following story very interesting.

Paki-forward nga po sa kinauukulan, sana mabigyang pansin at mapag-aralan..

Mahaba ang kwento pero may katuturan, anu nga kung ganito ang mangyari... baka sakaling umasenso nga ang Pinas...pagtyagaan nyo na lang basahin.....



Tsuper ang sikreto ng Pagasenso ng Pilipinas
by: Denverking D. Gomeceria

Tsuper pala ang sikreto o susi ng pagasenso ng Pinas ang sabi ko sa aking sarili habang pababa sa jeep na aking nasakyan. Natatawa ako pag naaalala ko ang sinabi ng tsuper na kausap ko lang kanina. "Para makaahon tayo sa hirap dapat nating itaas lahat ng bilihin. Itaas ang jeepney fare sa P25 kada tao. Tanggalan ng tax ang mga mayayaman. Triplehen naman ang tax ng mga mahihirap" ang suhestion ng mamang drayber ng dyip na nasakyan ko. Mahaba ang aming napagkuwentuhan ng mamang drayber. May mga drayber kasi na sa kwento nila dinadaan ang pagkainip nila sa trapik dito sa metro manila.
Maaring nagtataka na kayo kung paano nangyari yun. Hayaan nyong ilahad ko rin sa inyo ang kwento ng mamang tsuper.

Nagmamadali ako papasok ng opisina ng maipit kami sa trapik. "Haaay naku" sabi ko sa aking sarili. "Walang pinagbago ang pinas". Natawa ang drayber ng sinasakyan kong dyip. Sa unahan kasi ako sumakay kaya narinig nya ang aking nasambit. Mukhang nagmamadali kayo sir ah, tanong ng drayber. Sanayan lang po yan dagdag pa nya. Oo nga eh, kaya lang eh nakakaasar kasing isipin na ganito na lang ba tayo palagi sagot ko. Wala ka na ngang pera....trapik pa! Hirap na hirap talaga ang bansa natin ngayon. Lalong
natawa ang drayber sa tinuran ko. "Sir" sabi nya, matanong ko nga kayo. Sure, sagot ko naman. Naniniwala ba kayong walang pera ang pinas? Hhhhhhmmmm napaisip ako bigla sa tanong ng tsuper. Tingin ko wala! Kasi hirap ng buhay ngayon eh sagot ko sa kanya. Wag kayo sanang magagalit sir, mukhang mali ata po kayo duon ang magalang na tugon nya. Nagulat ako dahil mukhang may alam yung mamang tsuper na di ko alam. Bakit mo naman nasabi yan manong?

Kasi ganito po yun sir...may pera ang pinas kaya nga lang ay nakaipit sa itaas ang paliwanag ng mamang tsuper. Nakaipit po yung pera sa bangko ng mga mayayamang negosyante. At para pong dumadaan sa embudo ang pera pababa sa ating mahihirap ang dagdag pa nya. Unti unti lang po ang baba, sapat lang na tayo ay makakain at wag magpatayan. Kung mapapansin nyo po ay tila napakahirap na buhay natin dito sa ibaba. Napakahirap kitain ng pera kasi nga ay kaunti lang ang perang umiikot dito sa atin sa ibaba. Samantalang P42 lang ang dolyares ngayon at kung may katotohanan ang report ng gobyerno natin na umaangat ang ekonomiya.....eh nasaan ang pera, tanong pa nung
drayber. Kung totoong kumikita ang pinas pero hirap tayo at walang pera dito sa ibaba....ibig lang sabihin noon ay nasa itaas o sa mayayamang negosyante ang pera, pagtatapos ng drayber. Magaling! sabi ko sa mamang tsuper. Ang galing nyo manong ah, dagdag ko pa. Matanong ulit kita sabi nya sa akin. Paano naman natin mababaliktad ang kahirapan natin ngayon? Mukhang pahirap ng pahirap ang tanong nyo manong ah. Madali lang yan sagot nya. O sige nga po manong...paano? Ganito yun iho, kung ako ang masusunod para makaahon tayo sa hirap dapat nating itaas ang jipney fare sa P25 kada tao. Tanggalan ng tax ang mga mayayaman. Triplehen naman ang tax ng mga mahihirap. Manong Gyera po yung hinihingi nyo! Wala na nga ho tayong pambili eh..tapos imbes na pababain nyo eh...itataas nyo pa. Isa pa ho, pag itinaas nyo ang pamasahe eh tataas ang bilihin. Lalo lang hong magiging kawawa ng mahihirap nyan sabi ko sa drayber. Isipin nyo mataas na ang bilihin tapos triple pa ang tax nila samantalang yung mayayaman naman eh aalisan nyo ng tax..manong naman!

Ganito kasi yun iho. Kaming mga drayber ang sukatan at madalas na idinadahilan ng mga mayayaman. Kami rin ang tagapasan lagi ng problema. Kada gustong pagaainin ng gobyerno ang buhay natin dito sa ibaba.. Lagi na lang yung karampot naming kita ang kanilang pilit na pinabababa. Kasi nga naman pag mababa pamasahe eh makakatipid daw yung mga mahihirap dahil bababa din ang presyo ng bilihin. At kung mababa ang bilihin at pamasahe...eh di syempre mababa din ang pasuweldo.Para nga naman daw di bumagsak ang negosyo ng mga mayayaman at makahatak pa ng foreign investors. Pero kung gagamitan mo ng simpleng math...eh magkano lang talaga ang matitipid ng isang simpleng empleyado na gaya mo. Sa totoo lang ay malaki na P1.000.00 kada buwan ang matitipid mo at P12,000.00 sa isang taon.

Aba manong malaki na pong tulong yung P12,000.00 sa mahihirap, ang sabi ko sa tsuper.
Sige nga iho, ano sa tingin mo ang magagawa sa iyo ng P12,000.00? Sapat na ba iyon para makabili ka ng bahay? Sapat na ba iyon para mapagaral mo ang iyong mga anak sa magandang paaralan? Maari siguro na makabili ka ng second hand na telebisyon at maliliit na kagamitan sa bahay pero di yun sapat para mapaunlad mo kahit konti ang buhay ng iyong pamilya.

Natigilan ako dahil may katwiran ang mamang tsuper. Bilang isang padre de pamilya na may tatlong anak...ano nga naman ang magagawa sa akin ng P1,000. kada buwan at P12,000.00 kada taon. Kung tutuusin eh sobra sobra pa nga yung kwenta nung drayber. Eh kung ganun manong ano naman ang iginanda nung suhestyon mo?

Sa pagpapababa ng presyo, hindi ang mahihirap ang tunay na nakikinabang. Mas malaki ang natitipid ng mayayaman lalo na nung malalaking korporasyon. Kasi ay bumababa ang kanilang operational expenses. Bababa ang kanilang puhunan dahil mababa ang kanilang pasahod presyo ng na materyales. Milyones ang kanilang natitipid. Ibig sabihin lang nun ay mas malaki ang kanilang kikitain Lalo na ang foreign investors, dahil ini-export nila yung Kanilang produkto, syempre pa dollars ang kanilang singil sa international market. Kaya naman sa pagpapababa ng presyo sila ang tunay na nakikinabang at hindi yung maliliit na gaya natin, lalo na kaming mga tsuper. Hhhhhmmmm....may katwiran nga po kayo manong! Tama nga po kayo! Kung hindi pagpapababa ng pamasahe ang sagot...eh ano po? Hindi mo kailangan ibaba ang pamasahe para matulungan ang mga mahihirap na gaya natin iho.. Kung ako ang masusunod, kung itataas natin sa P25 ang pamasahe, wala ng dahilan ang mayayaman para di magtaas ng pasahod. At kung ako ang masusunod ay gagawin kong P50,000 ang minimum salary ng bawat mangagawa. Hehehe! Natawa ako sa tinuran ng drayber sa akin. Matutuwa po misis ko nyan manong hehehe! Imaginine mo ang laki ng take home pay ko. Pero kung ganun po ang gagawin nyo eh magrereklamo naman po yung mayayamang businessman. Sa laki ng gusto nyong pasahod eh wala na silang kikitain at baka magsara pa yung kumpanya nila. Matatakot din po yung foreign investor dito sa atin dahil ang taas ng labor cost. Hindi ka nakikinig iho,sagot naman ng tsuper. Kaya nga aalisan ko na ng tax ang mayayamang negosyante. Ihalimbawa na natin yung nakasuhan ng P25billion na tax evation. Di ba kung ano ano pang red tape at bayad sa mamahaling abogado ang ginawa nun? Sigurado umubos din sya ng milyon para lang di magbayad? Kung tatangalan ko sya ng tax....hindi na nya kailangan umubos ng milyon sa red tape at magbayad sa abogado. Kanya na yung P25billion. Sa tingin mo masama pa ba yun? Sa ganung paraan din ay mababawasan ang mga buwaya sa BIR.

Tungkol naman sa foreign investors...nakakalungkot isipin na labor lang ang kayang isipin ng ating gubyerno na panghatak sa kanila. Nakakalungkot din na isipin na ibinebenta tayo ng ating sariling gubyerno bilang murang alipin. Bakit di nila ipagmalaki ang kalidad o ang mataas na antas ng ating mangagawa? Mahusay ang mga pinoy magtrabaho at pulido pa. Dun pa lang lamang na tayo. Kaya nga mas gusto tayo ng mga arabo di ba? Di paulit ulit yung gawa kaya nakakatipid sila at naibebenta pa nila ng mahal dahil pulido nga ang pagkakagawa. Isa pa dapat din nating pakinabangan yung kung Tawagin ng kano na strategic location ng bansa natin. Di ba kaya nga pilit pa rin ang mga kano na magkaroon ng military activities o military base dito sa atin? Kung sa military ay importante yun ganun din sa negosyo.. Puede tayong maging daungan at koneksyon ng mga barko at eroplano na naghahatid ng produkto. Mumura din ang presyo ng importation dahil bukod sa magigng daungan tayo ay meron pa tayong tinatawag na Globalization. Mura na rin nilang nakukuha ang kanilang raw materials na kailangan nila dahil sa batas ng Globalization. Di ba yun nga ang purpose nun?

Haaay naku mukhang napagisipan nyo na ng husto yan manong drayber ah? Pero may isa ho ata kayong nakaligtaan. Kung aalisan nyo ng tax ang mga negosyante...paano naman po tatayo ang gubyerno natin nyan? Paano na ang infrustructures natin nyan? Paano na yung operation expenses ng gobyerno natin? Dito mahihirapan na sya sa isip-isip ko. Napakamot ng ulo ang mamang drayber. Haaay naku iho di ka talaga nakikinig. Kaya nga ti-triplehen ko ang tax nang mahihirap o empleyado eh. Sige mathematics ulit tayo. Sa ngayon ay meron tayong 87milyon na pilipino. 10% lang nyan ang mayayamang negosyante, 20% ang middle class at 70% ang mahihirap. Sa mathematics ibig sabihin nun ay may 8.7 milyon lang ang mayayaman. Baka nga sobra pa yang bilang na iyan, dagdag ba ng tsuper, Yung natitirang 78milyon ay malamang na karamihan ay empleyado. Sabihin na lang natin na 50million ang nagtatrabaho para di tayo mahirapan sa mathematics.

Kung dati ay nakakakuha ka ng tigpipiso, magiging triple yun, ngayon ay makakakuha ka na ng P3.00. Ibig sabihin nito kung dati nakakakolekta ang BIR ng P50million...magiging P150million na yun. Eh hindi lang naman 3piso ang ibinabawas sa tax ng isang empleyado.. Mababa ang P500 sa mga iyan eh kung tatlong P500 yan! Sige nga iho imathematics mo nga. Mas magiging epektibo ang koleksyon ng BIR dahil di na nila kailangan pang maghabol. Sa ayaw at sa gusto ng empleyado ay babawasan sila ng tax kada buwan. Magdadagdagan pa ang galamay ng BIR sa pamamagitan ng mga employer at mababawasan ng malaki ang corruption sa ating bansa. Hanep manong ang galing nyo po ah!

Isa pa iho, mas marami na ngayong ang magtutulungan na paangatin ang bansa natin. Imbes na 10% lang ng population ang magdadala...yung 90% na ngayon ang papasan ng ekonomiya natin. Oo nga po manong....kaya lang parang ganun pa rin iyon. Mataas nga ang sahod pero mataas din ang bilihin. Eh di wala rin po! Kayod marino ka pa rin nun dahil sa taas ng bilihin. Maaring ganun pa nga rin yun iho. Pero matanong kita ulit. Maari ngang mahihirapan ka pa rin. Pero alin naman ang mas pipiliin mo...yung nahihirapan ka na ang pagkain mo ay tuyo....o yung nahihrapan ka na ang pagkain mo ay fried chicken?

Manong naman! tinatanong pa ba yun! Syempre dun ako sa chicken. Ano ang mas gusto mo iho....yung nahihirapan ka na nakahiga sa banig....o yung nahihirapan ka na nakahiga ka sa malambot na kama? Manong trick question po ba yan. Syempre naman dun ako sa kama! Eto pa ang isang tanong iho. Sa tingin mo ba may katotohanan yung naisip ko? Nangyayari ba yun. Naku manong drayber kayo na po siguro ang sumagot nyan. Medyo mahina po Ako sa math eh! Natawa na lang yung drayber sa aking isinagot sa kanya. Di mo naman kailangan ng math dun eh iho! Ihalimbawa na natin ang mga bansang gaya Ng Singapore, Japan, Hongkong, Canada, Australia, Amerika at England. Lahat Ng bingangit ko ay may mataas na pasahod sa empleado. Lahat yun mga bansang iyon ay may buying power ang mga taong nasa ibaba. Lahat yun ay may kapasidad ang mamayan na bumili. Lahat ng mga iyon ay dinadayo ng foreign investor dahil malakas ang kanilang kalakalan. Lahat ng iyon may maunlad na local na ekonomiya. Kasi iho basic lang naman yung ginawa nating solusyon. Naalala mo ba yung embudo na sinasabi ko sa iyo kanina. Sa pamamagitan ng pagpapataas ng sahod ay lumuwag yung butas sa embudo at bumuhos yung pera sa ibaba. At dahil nga may buying power ang isang simpleng empleado na gaya mo ay mamimili ka rin. Halimbawa na... dahil may pera ka na ay kaya mo nang yayain si esmi mo na kumain naman sa restaurant. Kaya mo na rin ibili ng sapatos ang anak mo. Kaya mo na rin bumili ng bahay at higit sa lahat ay kaya mo nang mapagaral ang iyong anak sa maayos na paaralan. Kada bibili ka yung pera mo ay aakyat ulit pataas dun sa mga negosyante. Ang nangyari ay umikot lang yung pera sa paraan na matitikman din nating mahihirap yung pinagmamalaki ng gobyerno na pagunlad ng ekonomiya at nung P42 per dollar. Imbes na sila lang sa itaas ang nakikinabang....hehehe medyo maaambunan na tayo.

Kaya lang po manong eh....sa kanilang bansa siguro pwede yun! Dito po sa pinas malabong mangyari yun! Iho akala ko ba ay empleado ka? Hindi mo ba alam na taon taon ay nangyayari yung sinasabi ko sa iyo. Mayroong buwan sa isang taon na kung saan yung
embudo sa taas ay lumuluwag. Taon taon yan...hindi nga lang triple ng sweldo pero doble naman. Kung sumasahod ka ng P10,000.00 kada buwan, may time sa isang taon na sasahod ka pa ulit ng panibagong P10,000.00. Kung ima-mathematics ulit natin eh tumatangap ka ng P20,000.00. Hah talaga ho manong? OO naman iho. Nung panahon kasi ni makoy iho ay may ginawang batas na tunay na pangmahirap. Yan ang tinatawag nating...thirteenth month pay! Sa bisa ng batas na iyan, walang choice ang mga mayayamang negosyante na magbayad ng doble sa kanilang empleado kada disyembre. Hindi ba iho, kada December puno ang mga pamilihan? Kami kada disyembre malakas ang pasada. Ganun din sa taxi at tricycle. Yung mga kumpanya malakas din ang sales gaya ng softdrink, appliances, sanmiguel beer at iba pa. Pag bumaba ang pera masaya ang lahat hehehe! Ang galing nyo po talaga manong! Hanga po ako sa inyo, Hanneeeep po talaga! Ang masakit nga lang nito iho....kung ako na simpleng drayber eh naiisip ko yun. Eh di lalo na yung mga mayayaman at politiko na nag-aral sa magagandang eskwelahan. Mas matatalino sila eh, Di ba nila nasilip ang isang butas sa ating batas na hindi ako sigurado kung pangmahirap na batas o pang mayaman! Ano po iyon manong? Ang ginagamit nilang pansakal sa embudo na sinasabi ko para mapigilan ang pagbuhos ng pera sa ibaba ay yung tinatawag nating minimum wage law. Sa ganang akin ay hindi pangmahirap na batas yan. Sige nga kung talagang para sa atin yan....ikaw na simpleng empleyado na may tatlong anak....sa tingin mo ba ay kasya yung minimum na inaprubahan ng gubyerno na P350.00? Kahit siguro si Einstein ay mahihirapan sa mathematics na ginawa nila hahahaha! O sige nga subukan natin. Teka ha hmmmm....ok ganito.....sa umaga bili ka ng bigas na mumurahin. Yung tig P25.00 tapos saing mo kalahati. Bili ka ng tuyo na tig P15. Sa tanghali isaing nyo yung kalahati ng bigas tapos bili ka ng itlog at 2 lucky me na aabot ng P20. Damihan mo na lang ang sabaw para magkasya hehehe. Sa gabi naman ay bili ka ulit ng kalahatin kilong bigas(P12.50) at 1 latang sardinas igisa mo sa bawang sibuyas at sangkaterbang tubig ulit hehehe, mga P20 ulit yan. Sa pagkain nyo ubos ka na agad ng P92.50. Syempre empleado ka papasok ka. Pagpalagay na nating P100. ang gastos mo. Magkano na yun P192.50. Eh kung may pinadede kang baby. at may pinagaaral ka na panganay. Kuryente, tubig at upa pa sa bahay. Project pa ng anak mo sa skul at tuition. Hindi rin naman puede na puro ka tuyo, itlog, lucky me at sardinas araw araw. Anong klaseng math kaya ang ginawa nila at nagkasya yung P350.00 hahaha.

Kaya kung ako sa iyo iho sa sususnod na eleksyon ay wag ka ng pumili ng matatalino at eknomista. Kasi medyo nakakalito yung aritmetik nila eh heheheh! Ang mga halakhak na iyon ng mamang tsuper ang mga huling katagang lumabas sa kanya na aking naalala. Habang ako ay naglalakad patungo sa opisina ay naisip ko ang mga bagay bagay. Maaring marami ring butas ang suhestyon ni manong drayber. Pero maari rin namang sya ay tama. Ilang dekada na ba natin silang pinarurusahan. Ilan dekada na ba nating pinipilit ibaba ang pamasahe para bumaba ang lahat ng bilihin.. Ilang dekada na ba na ipinapasa ng mayayaman ang pahirap sa mga gaya ni manong drayber. Maaari nga sigurong kapos sa pinagaralan ang drayber ng dyip na nasakyan ko...pero isa lang ang nasisiguro...ang kanyang sinabi ay mula sa kaibuturan ng kanyang puso!

I really do hope you could post this ad. It has a sense in it, the government only need to review and study this. Our government really need to take a stand. Graft and corruption will always be an existing problem unless a true and honest system will take place. Am just an ordinary citizen who believes in your advocacy.

God bless and more power.

godfreylilio_jglg@yahoo.com